Solo parlare Italiano & betoverend Siena

Door het paasweekend begon de schoolweek afgelopen week pas op dinsdag. Een kort weekje dus en maar vier dagen tot het volgende weekend. (Ja ja, ik begin de levensstijl van de mensen hier al behoorlijk over te nemen: werken om te leven en niet leven om te werken). Mijn Duitse klasgenoten waren in het weekend weer vertrokken en afgelopen week hadden zich ook geen nieuwe beginners aangemeld. Er was geen beginnersklas meer overgebleven dus… niente. Om die reden werd ik in een al bestaande klas geplaatst, een niveau hoger, en ook heb ik les gehad van een andere leraar (Marco). Voor mij was het niveauverschil goed te merken en ik vond het allemaal vrij pittig. Afgelopen week had ik vier klasgenoten en we hebben voornamelijk praktijkgerichte opdrachten, waarbij we veel met elkaar moeten praten en overleggen, gedaan. Dat is nu net het moeilijkste gedeelte voor mij. Het zelf zinnen formuleren en woorden bedenken blijft moeilijk, vooral voor mij, omdat ik in mijn klas degene was die het kortste les heeft gehad. Oh, en denk maar niet dat er één woord Engels gesproken mag worden tijdens de les. Zodra Marco dat hoort is het “non, non, non! Solo parlare Italiano, non Inglese!” en volgen er wilde handgebaren die duidelijk maken dat hij daar niet van gediend is. Marco is absoluut een geweldige leraar, omdat hij duidelijk articuleert, redelijk langzaam spreekt en handgebaren maakt terwijl hij praat. Ook houdt hij constant in de gaten of iedereen goed mee komt en legt alles nog een keer uit als je iets niet begrijpt. Wat me dus wel frustreert is dat er nooit eventjes een woord in het Engels gezegd mag worden en dat we bijna nooit iets op mogen zoeken in een woordenboek. Dat zou het net even iets sneller en gemakkelijker maken. Al ben ik er ook wel van overtuigd dat je de taal het best onder de knie krijgt wanneer je het constant hoort en zoveel mogelijk moet proberen te spreken. Het zal in de komende weken vast beter gaan! Volgende week arriveren er waarschijnlijk weer nieuwe leerlingen waardoor de school een nieuwe klas kan samenstellen. Een klas waarin het niveau iets lager ligt dan in de klas waar ik afgelopen week in zat. Ik heb met Marco afgesproken dat ik volgende week in deze nieuwe klas les zal krijgen. Dan kan ik namelijk op mijn eigen niveau verdergaan en wordt het voor mij ook gemakkelijker te leren praten in het Italiaans. Volgende week dus nogmaals een nieuwe klas, maar ook nieuwe kansen en nieuwe leermomenten.

Woensdagmiddag was er door de school een stadswandeling georganiseerd in het gebied rond il Duomo. Marco vertelde, zoals niemand anders dat kan, allerlei interessante historische feiten en legendes. Heel interessant en voor mij ook een soort extra Italiaanse les, aangezien Marco ook tijdens de buitenschoolse activiteiten geen woord Engels spreekt. Donderdagmiddag en avond heb ik de keuken in ons appartement vrijwel niet verlaten. Nu hoor ik jullie denken ‘de hele dag in de keuken geweest? Hoezo? Heeft ze al die tijd lopen kokerrelen?’ Nou, nee… ik heb de hele middag en de hele avond gezellig zitten kletsen met mijn huisgenoten. Sinds afgelopen maandag hebben we er weer een nieuwe huisgenoot bijgekregen: de Engelse Cameron, 20 jaar oud en ze komt uit Londen. Ik kan het erg goed met haar vinden en het was dan ook geen straf de middag door te brengen met haar en Tommy. De gesprekken die we hebben, zijn voor ons allen erg interessant aangezien we alle drie uit een ander land komen, andere gebruiken kennen en nieuwsgierig zijn naar elkaars verhalen. Fronsende voorhoofdjes en lachuitbarstingen komen dan ook regelmatig voor hier. “He? Doen ze dat bij jullie op die manier? Wat gèèèk!” Vrijdagmiddag had Marco een leuke opdracht bedacht. We moesten zelf vragen bedenken en opschrijven, vervolgens gingen we naar een markt vlakbij de school en moesten we mensen aanspreken en onze vragen daadwerkelijk stellen. Een leuke ervaring en hier heb ik ook voor het eerst een kort gesprekje in het Italiaans gehad met een vrouw op de markt. ’s Avonds ben ik uit eten geweest met Cameron en daarna heb ik met mijn huisgenoten tot diep in de nacht gezellig zitten kletsen. Jammer dat Cameron volgend weekend alweer vertrekt.. maar hé, ze woont in Londen. Ik zie mogelijkheden om in de nabije toekomst eens even een bezoekje te brengen aan die prachtige hoofdstad van Engeland.

Zaterdag vond ik het weer hoog tijd worden voor een nieuw uitstapje en het is geworden… Siena! Wat een parel van een stad, ongelooflijk! Samen met Cameron ondernam ik ’s ochtends de 1,5 uur durende hobbelige busrit van Florence naar Siena. Het uitzicht onderweg was magnifiek. Glooiende heuvels, zonnige velden met olijfbomen, wijngaarden en oude felgekleurde huisjes. Precies zoals ik me Toscane altijd al had voorgesteld. Na twintig minuten door Siena te hebben geslenterd kwamen Cameron en ik tot een vrij schokkende ontdekking. We keken elkaar aan en met het schaamrood op de kaken moesten we beide bekennen dat we Siena mooier vinden dan Firenze. Ja, we waren beide betoverd door Siena. Het is een vrij kleine stad, het centrum is compact en het heeft ontzettend veel karakter. Elk straatje waar je doorheen loopt is prachtig, het is heuvelachtig en de stad biedt fantastische uitzichten over het Toscaanse platteland. We hebben dan ook het meeste uit deze dag proberen te halen. Ijsjes gegeten, een uitgebreide lunch genuttigd, de halve stad door geslenterd en de Italiaanse bevolking stiekem van een afstandje geobserveerd. Zo zagen we in een smal straatje twee mannen die druk met elkaar in gesprek waren. De klank van de woorden, de manier waarop ze met hun handen praatten en hun luide schatergelach: zo mooi en gepassioneerd. Hoewel ik af en toe ook gek wordt van de mensen hier, geniet ik van de passie die je overal op straat ziet. Verder hebben we liggen zonnebaden op Piazza del Campo (het hoofdplein van de stad). Hier troffen we Cameron’s klasgenoten en met zijn allen hebben we aan het begin van de avond de bus weer teruggenomen naar Florence. Na het koken heb ik de hele avond op bed films liggen kijken. Ik was uitgeput, maar tevreden, want ik kan zeker weer een mooie, nieuwe ervaring aan mijn lijst toevoegen.

Zondag was het opnieuw zonnig en vrij warm. Ik heb mijn middag met Danielle in de zon doorgebracht op Piazza Santa Spirito. Een lekkere cappuccino gedronken en daarna hebben we een wandeling van bijna 2 uren (!) gemaakt. Nieuwe buurten en straten ontdekt en flink wat beweging gekregen dus. Al met al een geweldig leuk weekend en morgen de start van een nieuwe schoolweek, in een nieuwe klas met een nieuwe lerares. Wish me luck!

Ciao! 

P.s. Wederom bedankt iedereen voor alle leuke reacties op mijn blogs. Super!