Plotselinge verandering in de planning: ik ga naar huis

Zoals de titel van de blog al aangeeft, heeft er een plotselinge verandering opgetreden in mijn plannen. De planning was namelijk dat ik tot en met augustus in Italië zou blijven om te werken, maar ik heb ervoor gekozen om mijn werk te beëindigen en terug te gaan naar Nederland. Begrijp me niet verkeerd, het was geen gemakkelijke keuze en ik heb het niet gedaan omdat ik zo graag terug wil naar Nederland. In tegendeel zelfs. De reden is dat mijn werk absoluut niet beviel. Ik ben in principe niet iemand die snel opgeeft als het om iets gaat dat ik graag wil, ook al is er een onplezierige factor aanwezig. In dit geval wil ik heel graag in Italië blijven en dat wilde ik ook niet zomaar opgeven, maar ik wil ook niet ten koste van alles in dit mooie land blijven. Niet ten koste van ongelukkig zijn in ieder geval. Om een lang verhaal kort te maken, heb ik me behoorlijk verkeken op het werk en zijn er een aantal dingen gebeurd waardoor ik duidelijk het gevoel kreeg dat ik daar niet op mijn plek zat. Ik heb het even aangekeken, maar het gevoel werd eigenlijk alleen maar sterker. Ik merkte duidelijk aan mezelf dat ik niet nog drie maanden hier wilde zijn om me vervolgens ongelukkig te voelen. Ik moest dus kiezen tussen twee kwaden: ongelukkig in Italië blijven of teruggaan naar huis (waar ik nog totaal geen zin in had). Daarom was het ook geen gemakkelijke keuze, maar ik heb er toch voor gekozen om naar huis te gaan. Het is vreemd hoe snel je iets kunt ontgroeien. Dat bedoel ik in de zin van je gewoonten thuis, de kleine dingen die je normaal altijd deed etc., maar binnen de 3,5 maand dat ik in Italië gewoond heb, is dat toch echt gebeurd. Daarom zal ik waarschijnlijk thuis mijn draai opnieuw weer even moeten vinden en daar kijk ik best tegenop. Een troostende gedachte is wel dat ik mijn vrienden en familie weer kan zien en dat ik nu nog een vakantie geboekt heb met mijn lieve vriendin Ellen. Dat had anders niet gekund, als ik hier was gebleven om 6 dagen per week te werken. Ook ben ik heel blij om te kunnen melden dat de afgelopen maanden zo goed bevallen zijn dat ik nu alweer voorzichtig ben begonnen met het plannen van een nieuwe reis. Het is nog lang niet zeker, maar in grote lijnen zit ik eraan te denken om in het voorjaar van 2014 weer te vertrekken naar Italië voor een taalreis. Ik wil opnieuw twee of drie maanden een taalcursus doen, maar dit keer wil ik de lessen verdelen over verschillende scholen en plaatsen. Zo wil ik graag een tijdje in Sorrento of Salerno wonen (onder Napels, vlakbij de Amalfi kust), een tijdje op Sicilië (zuidelijk eiland van Italië) en wellicht ook nog een tijdje in Verona en/of Venetië, in het noorden van Italië. Zoals ik al zei is nog niets zeker, want ik zal opnieuw werk moeten vinden om te kunnen sparen en je weet maar nooit hoe de dingen lopen. Wel ben ik weer erg gemotiveerd om deze plannen door te zetten. Wanneer het werkelijkheid wordt, horen jullie het zeker, want dan begin ik uiteraard weer een nieuwe reisblog. Jullie zullen dan bij deze ook wel door hebben dat dit voor nu mijn laatste blog is. Totaal onverwachts en ook absoluut niet de bedoeling, maar ja zo gaat het soms. Om mijn laatste blog toch leuk af te sluiten, zal ik nog wel even vertellen over mijn belevenissen van de laatste tijd.

Ik heb gelukkig de afgelopen dagen nog lekker van een vakantie met mijn familie kunnen genieten op camping Bergamini (een aanrader als je van een kleine, rustige camping houdt). Ik heb mijn tijd voornamelijk besteed aan genieten van de mooie uitzichten, zwemmen, lezen, spelletjes doen, de omgeving verkennen en eten. Vakantie vieren dus. Elke dag met een lekkere temperatuur van tussen de 30 en 35 graden. Verder een aantal stadjes aan het Garda meer bezocht, waaronder Peschiera. Omdat ik al een paar keer eerder bij het Garda meer ben geweest, heb ik al veel gezien, maar het blijft mooi. Afgelopen zaterdag (22 juni) was ik jarig en ik moet zeggen dat het heel bijzonder was om 22 te worden op 22 juni, in Italië. Die dag ben ik naar Verona geweest en heb daar heerlijk door de straten geslenterd. Wat een pracht van een stad! Onder andere het balkonnetje van Julia (en Romeo) gezien en Julia’s rechterborst aangeraakt, dat mij volgens de legende geluk in de liefde moet brengen. Die avond met mijn familie uit eten geweest.

Verder zijn de dagen rustig verlopen en ben ik mij aan het voorbereiden op de reis naar huis. Koffer inpakken, huisje opruimen, auto inpakken. Nooit leuk, maar nu na 3,5 maand voelt het extra vreemd en vervelend. Ik ben blij dat mijn tijd in Florence in ieder geval zo goed bevallen is en dat ik zoveel van Italië heb kunnen zien. Dat ik zoveel mensen ontmoet heb, wat het enigszins moeilijk maakt omdat je weet dat je sommige mensen nooit weer zult zien. Toch ben ik blij dat ik al deze mensen heb kunnen leren kennen. Het is een ervaring geweest om nooit te vergeten en ik hoop het volgend jaar nog eens dunnetjes over te kunnen doen. Iedereen, bedankt voor alle leuke en lieve reacties op mijn blogs en foto’s. Dat waardeer ik zeer en ik hoop jullie volgend voorjaar weer te kunnen verwelkomen op mijn nieuwe blog. Hopelijk tot dan! Arrivederci e bacci. Tot ziens en kusjes!