Raggio di sole! (Zonneschijn!)

Wauw, wat een week! Veel beleefd, ondanks dat ik gewoon in Firenze ben gebleven. De lessen gingen heel goed en weer nieuwe, leuke mensen leren kennen. Zoals ik in mijn vorige blog al vertelde, heb ik afgelopen week opnieuw les gehad in een nieuwe klas. Ik keek er maandagochtend een beetje tegenop om weer aan nieuwe mensen en aan een nieuwe lerares te moeten wennen, maar achteraf ben ik erg blij dat ik in deze klas geplaatst ben. Het niveau in de vorige klas was voor mij gewoon nog te hoog en ik heb afgelopen week al zo ontzettend veel meer geleerd. Het niveau is perfect voor mij en doordat er in de oefeningen die we doen veel spreekvaardigheid is verwerkt, merk ik veel vooruitgang bij mezelf. Inmiddels spreek ik al een klein woordje Italiaans. Natuurlijk maak ik nog veel grammaticale fouten en kan ik nog niet over alle onderwerpen grote gesprekken voeren, maar het begin is er in ieder geval. Een fijn gevoel! Heb het ook erg naar mijn zin gehad in de lessen. Mijn nieuwe lerares (Moira) geeft heel goed les en ze heeft humor, waardoor we met zijn allen af en toe ook flink in een deuk liggen. Ook kan ik goed opschieten met mijn klasgenoten: een man uit Frankrijk, een oudere vrouw uit Australië, de Spaanse Pepa en de Zwitserse Michael. Een klas vol verschillende nationaliteiten dus, maar dat maakt deze gehele ervaring juist zo bijzonder.

Vrijdagavond ben ik gezellig uit eten geweest met mijn huisgenoten Cameron, Tommy en het nieuwe meisje Hannah. Ze is 22 en komt uit San Francisco, Californië. Afgelopen zaterdag was een mooie dag, maar met een ietwat sneu tintje. Mijn huisgenoten Cameron en Tommy vertrokken namelijk alweer. Dat Cameron weg is, vind ik vooral erg jammer, omdat we goed met elkaar op konden schieten en zij als leeftijdsgenoot voor mij in dit appartement wat leven in de brouwerij bracht. Wel houd ik er maar weer mooi een vakantieadresje aan over (London, here I come!). Ook was het vorige week de laatste lesweek voor mijn klasgenoot Pepa. Zij vertrekt komende woensdag en had zaterdagavond een aantal mensen van school uitgenodigd voor een avondje in de kroeg. Uiteindelijk waren we met zijn zessen en hebben we een gezellige avond gehad met zijn allen. Zaterdag was helaas de dag van het afscheid nemen, niet te vergeten natuurlijk dat ik er ook alweer een nieuwe huisgenoot bij heb. Zaterdag hebben Cameron en ik, voordat Cameron vertrok, Hannah op sleeptouw genomen en haar een deel van de stad laten zien (grappig dat ik nu mensen op sleeptouw kan nemen door Florence, terwijl ik vier weken geleden nog op sleeptouw werd genomen) en natuurlijk hebben we van het zonnetje genoten. Wauw, wat was het weer dit weekend fantastisch! En deze komende week ziet er ook veelbelovend uit: gemiddeld 25 graden en veel zon. Heerlijk: de geur van zonnebrandcrème. Laat die zomer maar komen!

Zondag heb ik een heerlijk luie dag gehad. Geslapen tot 12 uur ’s middags aangezien het zaterdagnacht laat was geworden. Mezelf toch maar uit bed getrokken, want ik wist dat het opnieuw mooi weer zou worden. Eerst ontbeten en een poging gedaan een was te draaien. Een dappere poging (want de wasmachine heeft al een week kuren), maar weer mocht het niet baten en uiteindelijk mijn kleding zeiknat, maar ongewassen, buiten gehangen. Deze week maar eens even een wasserette opzoeken dus. Daarna hebben Guylian, Alec en ik de hele middag op piazza Santa Croce doorgebracht. Genoten van de zon, een drankje en de straatmuzikanten die vlak naast ons vrolijke, zomerse deuntjes op hun instrumenten pingelden. Uiteindelijk hebben we zelfs een cd van de drie heren gekocht, heerlijke muziek! Die avond ben ik lui in bed gaan liggen en heb ik een film gekeken.

De laatste paar dagen waren wederom dagen die bij mij verschillende gevoelens teweeg brachten. De lessen gingen goed, ik heb het naar mijn zin hier, het weer begint steeds beter te worden en ik heb leuke dingen gedaan, maar ik kan gewoon niet geloven dat de tijd zo snel gaat. Vrijdag 15 maart was ik alweer precies vier weken in Florence. Vier weken geleden arriveerde ik hier laat in de middag. Ik kan niet bevatten dat ik alweer één hele maand in Italië woon. Ergens beangstigt het me een beetje dat maand één nu alweer voorbij is. Dat het gezegde ‘time flies when you are having fun’ honderd procent waarheidsgetrouw is, wordt bij deze nog maar weer eens bevestigd. Een goed teken uiteraard, maar ook een vreemde gewaarwording. Helemaal wanneer ik eraan denk dat ik een jaar geleden rond dit tijdstip (maart/april 2012) al begon met het plannen van deze reis en dat ik hier nu daadwerkelijk woon, hier naar school ga en alweer begin aan maand twee van mijn avontuur. Stiekem ben ik wel een beetje trots op mezelf dat ik het aangedurfd heb hierheen te verhuizen. En dat ik daardoor nu al deze geweldige dingen mee kan maken. Had het voor geen goud willen missen! Dan nu op naar week vijf op school!

Ciao, liefs vanuit bella Italia.