Sono una studentessa di lingua l'Italiano

Allereerst wil ik alle mensen bedanken die de moeite genomen hebben mijn vorige blog te lezen en voor de mensen die een reactie geplaatst hebben: super! Dank jullie wel! Alle reacties worden zeer gewaardeerd. De titel van mijn tweede blog ‘Sono una studentessa di lingua l’Italiano’ betekent letterlijk: ik ben een studente van de Italiaanse taal. Het feit dat ik de stad steeds beter leer kennen en nu ook de taal aan het leren ben, zorgt ervoor dat ik me steeds minder een toerist voel. Ik begin nu echt te beseffen dat ik hier woon. De eerste week school heb ik als ontzettend pittig en vermoeiend ervaren. Nadat ik mijn eerste weekend hier nog even goed afgesloten had met op zondagavond een etentje bij ‘the Hardrock Café Firenze’ met Guylian, Alec & Susanna (de dochter van de huisbaas van Guylian & Alec), stapte ik maandagochtend vol goede moed het klaslokaal binnen. Als een absolute beginner op mijn allereerste schooldag voelde ik natuurlijk een gezonde spanning… en dan komt de lerares binnen en begint gelijk in het Italiaans te ratelen. Huh? Pardon? Jep, tijdens de les wordt er alleen maar Italiaans gepraat. De opdrachten die gedaan moeten worden, worden in het Italiaans uitgelegd, evenals alle grammaticale regels. Dan moet je je voorstellen dat de grammatica al moeilijk is en dan ook nog in het Italiaans uitgelegd wordt. Serieus? Ja, serieus! Verder moeten mijn klasgenoten en ik veel praktijkgerichte opdrachten doen en met elkaar en tegen de lerares zoveel mogelijk Italiaans praten. Ik heb op dit moment twee klasgenoten, een ouder echtpaar uit Duitsland dat voor twee weken lessen gaat volgen. De grootte van de klassen kan snel veranderen, o.a. afhankelijk van hoeveel mensen zich inschrijven voor de taalcursus. De sfeer op school is gelukkig erg goed en de leraren zijn ook heel aardig en behulpzaam. Uiteindelijk denk ik ook dat bovenstaande methode de beste manier van lesgeven is. Je hoort constant Italiaans om je heen en dat zal natuurlijk alleen maar bijdragen aan het sneller onder de knie krijgen van de taal. Ik druk me alleen nog zwak uit als ik zeg dat het zo frustrerend is dat je iets wilt zeggen in het Italiaans, maar niet weet hoe en je dan niet af en toe lekker in het Engels kunt kletsen. Maandagmiddag, na mijn eerste les, heb ik meegedaan met een buitenschoolse activiteit. Er was voor de nieuwe leerlingen een rondleiding in het gebied rond de school georganiseerd. De rondleiding werd gegeven door Marco en opnieuw werd er alleen Italiaans gepraat. Hier stond ik echter versteld van mijn eigen kunnen (en ook voornamelijk van Marco’s ervaring en kundigheid), want ik begreep ongeveer de helft van wat hij zei. Gelukkig waren er ook twee mensen uit Zwitserland meegegaan die al redelijk goed Italiaans spraken en bepaalde dingen voor mij konden vertalen.

Afgelopen week was het weer behoorlijk wisselvallig. Maandag regen, dinsdag warmer en zon, woensdag regen, donderdag weer warmer en zonnig en vrijdag was het bewolkt, maar wel droog. Van de twee mooie dagen heb ik vanzelfsprekend goed geprofiteerd. Dinsdag ben ik na een lunch met Alec en Guylian naar Piazza Pitti gegaan en daar hebben we op het plein heerlijk de hele middag in de zon gezeten. Die avond troffen we Susanna en zij heeft ons, als ‘the local’ die ze is, meegenomen naar een leuk restaurantje. Het eten was super, molto bene! Donderdag ben ik wederom met de twee jongens op pad gegaan. Deze keer zijn we naar Piazza Michelangelo geweest, waar je een panoramisch uitzicht over de stad hebt. Je moet wel even drie gigantisch steile en hoge trappen op, maar hé dan heb je ook wat. Later troffen we ook Lars daar (een Duitse jongen die privé taallessen volgt op dezelfde school) en na een biertje in het zonnetje ging ik terug naar mijn appartement. ’s Avonds heerlijk gekookt en met mijn twee huisgenoten Alexandra en Nostia een wijntje gedronken en de hele avond in de keuken lekker zitten kletsen.

Al met al was het een zware en vermoeiende week. Heel veel nieuwe indrukken, elke ochtend moeilijke taallessen en door alle voor mij nog ‘vreemde’ geluiden in het appartement slaap ik ook niet heel goed. Nu mijn eerste week voorbij is en ik al behoorlijk begin te wennen, gaat de vermoeidheid hopelijk snel weg. Ik was vrijdagmiddag in ieder geval blij dat ik weekend had! Direct na de les zijn we met een groep van 8 leerlingen gaan lunchen in een café vlakbij de school (in de pauze om 11:00 gaan de meeste leerlingen hier ook koffie drinken, want leerlingen van de Koinè taalschool krijgen hier korting). Ann-Marie (een oudere vrouw uit Noorwegen) had net haar laatste les gehad en ging weer naar huis na drie weken in Florence te zijn geweest. Eenmaal aan tafel, terwijl we ons de lasagne en wijn goed lieten smaken, realiseerde ik me plotseling wat een geweldige ervaring dit is. Het wonen in het buitenland, het leren van een andere taal, het leren kennen van nieuwe mensen. Daar zaten we dan: Alec, Guylian, Danielle (mijn Duitse huisgenoot), Ann-Marie, Lars, het Amerikaanse echtpaar Angie en Doug en ik. Aan één tafel allemaal verschillende nationaliteiten en verschillende leeftijden, van jong tot oud, verschillende types, maar allemaal geïnteresseerd in het Italiaanse leven en de taal. De ervaring is fantastisch en ik voel me blij en gelukkig op dit moment. Ik ben zeer tevreden met de keuze om een tijdje in het buitenland te gaan wonen. Al is er één klein minpuntje: af en toe mis ik het reilen en zeilen in Nederland en natuurlijk mis ik ook mijn familie en vrienden.

Volgende week nieuwe kansen en ervaringen. Ik houd jullie op de hoogte! Groetjes vanuit bella Toscane.

A la prossima volta (tot de volgende keer!) Ciao!